Σήμερα δε θέλω να γράψω πολλά… γιατί είναι μέρα περίεργη, βροχερή… με πολλές και διάφορες σκέψεις (είναι από τις μέρες που κάνω 1654521 ανά » – γιατί απλά είμαι γυναίκα)….!

Απλά θέλω να αναφερθώ στη μεγαλύτερη τύχη του κόσμου! Την τύχη να έχεις παιδικές πραγματικές φίλες….!! Την Τύχη να ξέρεις καλά πως η Φιλία στη ζωή σου έχει μετατραπεί σε Οικογένεια! Θέλω να σας μιλήσω αναλυτικά για αυτό το τόσο σημαντικό «κεφάλαιο» -κάποια άλλη στιγμή!

Μετά από 30 Χρόνια μαζί… ΛΟΙΠΟΝ… σας το αφιερώνω με αμέτρητη αγάπη…!

Χρόνια μας πολλά φιλενάδες μου!!! Γιατί Αγαπιόμαστε το ίδιο, όσα χρόνια και αν περάσουν, με τα καλά και τα άσχημα μας..!

Παλιές μου φιλενάδες που χαθήκαμε,
η μια απ’ την άλλη χώρια, κάτι βρήκαμε.
Κι εγώ απ’ όσα είδα κι όσα έπαθα,
για τη ζωή μονάχα ένα έμαθα.

Με τη ζωή δεν κάνει να τα βάζουμε,
γιατί η ζωή μας μοιάζει και τής μοιάζουμε.
Με κάτι στην ψυχή μας είναι ανάλογη,
είναι γλυκιά, και άγρια, και παράλογη.

Παλιές μου φιλενάδες, δε βλεπόμαστε,
η μια την άλλη όμως τη σκεφτόμαστε.
Σε όποιες παραλλήλους κι αν βρισκόσαστε,
παλιές μου φιλενάδες, μη φοβόσαστε.

Η ζωή είναι γυναίκα, Αλίκη, Ξένια, και Μαρία,
η ζωή είναι γυναίκα, σαν γυναίκα αιμορραγεί.
Σίντυ και Βίκυ, η ζωή είναι γυναίκα….